ارزیابی ویژگی های مهم افزایندگی رشد گیاه در باکتری های جدا شده از کودهای زیستی بارور۲، بیوسوپرفسفات، سوپرنیتروپلاس و نیتروکسین

کنترل کیفیت کودهای زیستی دارای جنبه های مختلفی است که توجه به ویژگی محرک رشدی گیاه جدایه های میکروبی موجود در کود از جمله این موارد است. در این پژوهش چهار نوع کود زیستی رایج در کشور شامل بارور2، بیوسوپرفسفات، سوپرنیتروپلاس و نیتروکسین انتخاب و مورد بررسی قرار گرفت و جدایه های مورد استفاده در آن­هاba1  و ba2  از بارور2، bio1، bio2، bio3 و bio4 از بیوسوپرفسفات، sn1 و sn2 از سوپرنیتروپلاس و n1، n2،  n3، n4 و n5 از نیتروکسین در شرایط آزمایشگاهی از نظر انحلال فسفات معدنی و معدنی کردن فسفر آلی به روش کیفی و کمی، تولید اکسین، آزادکنندگی پتاسیم و تولید سایدروفور به دو روش کیفی و کمی ارزیابی شدند. در ویژگی انحلال فسفات معدنی از تری کلسیم فسفات به دو روش کیفی و کمی، جدایهba1 با ایجاد بیشترین نسبت قطر هاله شفاف به قطر کلنی (2/3) و انحلال فسفات به میزان 4/606 میلی­گرم بر ­لیتر دارای بیشترین توان انحلال فسفر بود، این در حالی است که دیگر جدایه بارور2 (ba2) با معدنی کردن فسفات به­مقدار 2/62 میلی­گرم بر ­لیتر دارای بیشترین توان رهاسازی فسفر از اینوزیتول هگزافسفریک اسید بود. بیشترین تولید اکسین در میان جدایه ها در جدایه n4 با 1/15 میلی­گرم بر ­لیتر دیده شد و جدایه n3 از نظر تولید سایدروفور به دو روش کیفی (تولید هاله نارنجی) و کمی (5/124میکرومولار) دارای بیشترین تولید سایدروفور بود. از نظر ویژگی آزادسازی پتاسیم از کانی های میکای موسکویت و بیوتیت به­ترتیب جدایه ba1 و bio1 دارای بالاترین توان آزادکنندگی بودند. از نظر ویژگی های افزایندگی رشد گیاه، کودهای بارور2 و نیتروکسین وضعیت خوبی داشتند و کود زیستی بیوسوپرفسفات در رتبه بعدی قرار داشت ولی در مورد کود زیستی سوپرنیتروپلاس وضعیت مطلوبی مشاهده نشد.